Wie in Washington of Oregon (Verenigde Staten) leeft, heeft veel meer gemeen met diegene die in British Colombia (Canada) woont dan met iemand die in Texas woont. Gezamenlijk streeft men in Cascadia na om lokale natuurlijke systemen te herstellen en onderhouden en tevens duurzame praktijken te ontwikkelen die mensen kunnen voorzien van fundamentele behoeften zoals voedsel, water, onderdak en materiaal.

Bioregionalisme zou je daarmee kunnen zien als gulden middenweg tussen nationalisme en globalisme: het verbindt de lokale biotoop aan hetgeen waar het onderdeel van is: de planeet. Het is de zowel lokaal als planetair, en erkent daarmee dat mensen niet alleen in steden, dorpen of op het platteland leven, maar ook in ecosystemen.

Vraag een willekeurige geograaf wat een van zijn belangrijkste inzichten is en hij zal je negen van de tien keer antwoorden: plekken vormen mensen. Plekken hebben een 'ziel', het zijn zintuigelijke ankerpunten voor de ontwikkeling van een gevoel van 'thuis-zijn'. "Mens-zijn", zo schrijft de Canadese geograaf Edward Relph, "is leven in een wereld die vol is van betekenisvolle plekken: mens-zijn betekent dat je je plaats hebt en kent."

Lees verder