Wat heb ik vaak in mijn leven gehoord dat mensen niet snapten hoe onze opa’s en oma’s een oorlog werden ingerommeld. Hoe heeft dat toch kunnen gebeuren?

En nu ze zelf een oorlog worden ingerommeld, herkennen ze het niet:

– chaos creëren op zoveel mogelijk vlakken.
– een zogenaamde vijand aanwijzen.
– misdaden plegen, en de ‘vijand’ beschuldigen
– In het nieuws over oorlogen praten.
– het logisch laten zijn dat we meedoen.
– daadwerkelijk wapens gaan leveren.
– noodpakketten adviseren.
– oproepen je geld van de bank te halen.
– de ‘vijand’ verder te demoniseren.
– zelf de wereld zoveel mogelijk provoceren.
– meer geld willen voor defensie.
– de bevolking bang maken.
– opstandige bevolking ‘gevaarlijk’ noemen.

Tegelijk wordt de rest van bevolking zo tevreden mogelijk gehouden, zodat ze alles slikken voor zoete koek.

Helaas zijn onze opa’s en oma’s er destijds ingetrapt.

Helaas bestaan er nog veel mensen:

Mensen die zich makkelijk laten afleiden.
Mensen die niet ‘stop’ zeggen.
Mensen die hun mond houden in ruil voor relatieve rust in hun ogenschijnlijke veilige leventje, waarvan ze niet eens merken dat de poten onder dat veilige leventje vandaan gezaagd worden.
Mensen die straks bereid zijn om hun kinderen te offeren in naam van de, uitgeholde schijn, democratie.

En ach joh …

… Over een paar jaar gaan we wel weer één keer per jaar een paar minuten stil zijn.

… Over een paar jaar leggen we wel weer kransen bij monumenten.

… Over een paar jaar worden er vast weer fantastische boeken en films gemaakt over deze oorlog.

… Over een paar jaar vergeven we het onze machthebbers die ons er ingerommeld hebben.

… Er worden vast weer lintjes uitgedeeld.

… Over een paar jaar vragen onze nabestaanden zich af … Hoe hebben ze zich die oorlog in kunnen laten rommelen?

Bron: Aart van der Vliet